Van buren naar buddy’s: Hans en Dagan wandelen wat af

Verbinding

Hans: “Ik werkte met heel veel plezier als vermogensbeheerder, maar in 2021 ben ik volledig arbeidsongeschikt geraakt door de ziekte van Parkinson. Dat was een harde klap.  Mijn werk was mijn lust en mijn leven, en dat viel ineens weg.” Na een operatie en een periode van bezinning besluit Hans zich aan te melden bij Burennetwerk. Niet alleen om in beweging te blijven, maar ook om verbonden te blijven met anderen. “Ik vind het belangrijk om gesprekken te voeren over onderwerpen die mij interesseren. Daar haal ik veel voldoening uit.”

Dagan was al vrijwilliger bij Burennetwerk. Toen hij naar Noord verhuisde, meldde hij zich meteen aan. “Ik hoorde dat er in Noord veel eenzaamheid is en wilde graag iets doen,” vertelt hij. “Toen ik het voorstel kreeg om wandelmaatje van Hans te worden, sprak dat me direct aan. Wandelen is voor mij de perfecte combinatie van actief bezig zijn en goede gesprekken voeren.”

Inmiddels wandelen Hans en Dagan al ruim een jaar samen. Ze delen niet alleen hun liefde voor wandelen, maar ook hun interesse in kunst, cultuur en geschiedenis. “Onze gesprekken zijn voor mij ontzettend waardevol,” zegt Hans. “Mijn werk was inhoudelijk en dat ben ik kwijtgeraakt. Het is fijn om mijn hersenen weer te gebruiken en met iemand diepgaand te kunnen praten.”

We lopen samen een rondje door de buurt. De wind waait stevig langs de Tolhuistuin en over de Willem I-sluis – een mooie plek voor een foto. Via een parkje komen we bij de stek voor koffie- en ijs bij de pont. De zon laat zich vandaag niet zien, maar we trakteren onszelf toch op een ijsje. De eigenaar herkent Hans en Dagan en geeft ons allemaal een extra bolletje.

Dan is het tijd om afscheid te nemen. Ik neem het pontje terug over het IJ, terwijl Hans en Dagan naar huis gaan. Voor hen is het inmiddels een vertrouwd ritueel geworden – een wekelijkse wandeling die begon met een klein initiatief, en nu staat voor fijne gesprekken en een waardevolle verbinding.