Annelies en Elham leren tijdens het wandelen

‘Het lag natuurlijk niet aan de neurochirurg.’ Annelies rolt met haar ogen, terwijl ze flink doortrapt op haar hometrainer. ‘Het voelt alsof ik steeds opnieuw moet beginnen. Als ik even op de bank heb gezeten met een boek, zijn mijn spieren direct weer stijf. Mijn fysiotherapeut geeft het een jaar, maar ik moet het nog zien.’

Voor haar operatie, leidde Annelies een actief leven. Ze ging graag naar De Hallen voor een film, bezocht het theater of een concert. ‘Ik kan gelukkig nog wel met de auto, maar dat doe je toch minder snel. Mijn vriendenkring is ook kleiner geworden, je raakt een beetje in een isolement. Daarom ben ik zo blij met Elham!

Elham is geboren in Iran. Ze woont sinds een tijdje in Nederland en is hier op zoek naar een nieuwe baan. ‘Ik had Nederlandse les, maar dat is gestopt, dus nu oefen ik met Annelies. Ik wil graag in Nederland blijven, dus ik doe er alles aan om dat te bereiken.’

De cultuur is wel een beetje wennen. ’Iedereen is hier vrij individualistisch. Je moet echt een afspraak maken om iemand te kunnen zien, dat kende ik niet. In mijn cultuur bel je gewoon aan en blijf je tot middernacht op de bank zitten. Hier heb je eindelijk een afspraak, en dan zeggen ze nog af ook!’ Elham lacht en trekt haar wenkbrauwen verbaasd op. ‘Door Annelies leer ik veel over hoe dingen hier gaan. En ik vind het geweldig om te horen wat ze allemaal heeft meegemaakt.’

Want stilzitten is niets voor Annelies. Wat voor haar als een stap terug voelt, zou voor anderen juist een overvol schema zijn. ‘Ik schilder nog elke week met mijn schilderclub, volg pianoles, en zing in een octet dat hier wekelijks samenkomt. Vanavond heb ik een scrabble avond met vriendinnen, en sinds augustus ben ik actief in het Japans boeddhisme. Ik ben geïnitieerd en mediteer elke dag. Ja, ik doe veel, maar ik kan er ook niet goed tegen als ik een hele dag niets doe en niemand zie. Het boeddhisme helpt me daar bij – om daar beter tegen te kunnen.’

Annelies stopt met fietsen op haar hometrainer. Het was slechts een warming-up voor de wandeling die ze straks met Elham gaat maken. ‘Ik zou graag naar het Vondelpark lopen,’ zegt ze, ‘maar dat is net wat te ver.’ ‘Ik probeer met haar de Leidsestraat te halen. Gaan we lekker shoppen!’ voegt Elham toe. Annelies lacht. De band tussen de twee is voelbaar. Als ik om een foto vraag, nestelt Elham zich naast Annelies op de bank. Annelies slaat een arm om haar heen. Twee vrouwen uit totaal verschillende werelden, verbonden door één simpel maar krachtig principe: er zijn voor elkaar.